บทที่ 106 เป็นห่วง (125%)

ภาพคนที่ชอบทำตัวเย็นชาไร้ความรู้สึกนั่งสัปหงกทำให้เขาถึงกับอมยิ้มด้วยความเอ็นดู เจ้าของร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างเคลื่อนไปหยุดลงใกล้ๆ เตียงคนไข้ แล้วยื่นหลังมือไปไล้พวงแก้มเนียนนุ่มอย่างแผ่วพลิ้ว ก่อนจะหลุดยิ้มออกมา เมื่อแม่คนขี้เซาทำเพียงขยับปากงึมงำ แต่ไม่ยักลืมตาตื่น

“ครีม…ครีมครับ”

น้ำเสียงห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ